Duizenden kinderen krijgen tegen agressie het antipsychoticum risperidon. Dit gold mede door gemanipuleerd onderzoek lang als een wondermiddel: effectief en zonder veel bijwerkingen. Nu blijkt dat jonge kinderen er gevaarlijk dik van worden. „We zijn van de regen in de drup geraakt.”
Een kind met psychische problemen kan soms agressief worden. Dan geeft het zijn broertje of zusje een mep, of zijn ouders. Of het slaat het meubilair kort en klein. Het kind is niet meer te bereiken met woorden, laat staan dat het open staat voor gedragstherapie. Als dit regelmatig gebeurt, zijn ouders en hulpverleners de wanhoop nabij.
In zulke uitzonderlijke situaties kan een psychiater volgens de richtlijn van de beroepsgroep het middel risperidon voorschrijven als laatste redmiddel. Dit antipsychoticum is bedoeld voor patiënten met ernstige psychoses, maar is ook effectief bij agressie.
Hoewel, is dit gebruik wel zo uitzonderlijk? Van alle Nederlandse jongens van 6 tot en met 14 jaar slikte in 2014 driekwart procent risperidon. Dat komt neer op 10.000 jongens plus nog eens 2.000 meisjes.
Hoe kan dit? Het NRC heeft deze vraag voorgelegd aan vier vooraanstaande kinderpsychiaters, allen verbonden aan één van de vier grote centra voor kinder- en jeugdpsychiatrie in Nederland. Ze weten het niet. Zoals ze ook niet weten welke kinderen het middel gebruiken, hoe lang, waarvoor en met hoeveel bijwerkingen. Maar ze zijn wel naarstig op zoek naar de antwoorden. Want één ding weten ze inmiddels wel: het gebruik van het middel is allesbehalve onschuldig.
Voor het hele artikel zie het NRC van afgelopen zaterdag (http://www.nrc.nl/handelsblad/2016/06/11/een-wondermiddelof-een-total-loss-2570388)