Rationeel inzicht in de gevolgen van niet-eten heeft niet veel effect op de wilsbekwaamheid. Dat blijkt uit het promotieonderzoek Weighing the options van Isis Elzakkers, waarop zij a.s. vrijdag promoveert.
Eén derde van de patiënten met anorexia nervosa is niet in staat om goed te besluiten over haar eigen behandeling. Hoe lager het gewicht, hoe groter de kans is dat zij dit niet kan, en daarmee wilsonbekwaam is. Als een patiënt zelf echt ervaart dat zij ziek is, wordt de kans groter dat zij wilsbekwaam is.
Bij wilsonbekwaamheid van de patiënt mag de arts overgaan tot gedwongen behandeling als hij dat noodzakelijk acht. De juiste bepaling van wilsbekwaamheid is daarom cruciaal voor zowel de patiënt als de arts. Bij anorexia was hier nog nauwelijks onderzoek naar gedaan.
Anorexiapatiënten kunnen vaak heel rationeel overbrengen wat de schadelijke effecten zijn van hun ziekten. Tot nu toe bepaalden artsen op basis hiervan vaak onterecht dat de patiënten nog wilsbekwaam zijn, waardoor ze niet overgingen tot gedwongen behandeling en patiënten daarmee feitelijk tekort deden. Nu blijkt dat rationaal inzicht niet veel zegt over de wilsbekwaamheid, is dat van groot belang voor psychiaters, artsen in een algemeen ziekenhuis, op de EHBO en huisartsen.
Er is altijd veel discussie of gedwongen behandeling wel effectief is. Het zou zelfs schadelijk zijn voor de patiënt. Maar uit Elzakkers’ onderzoek blijkt juist dat een gedwongen behandeling even effectief is als een vrijwillige behandeling.
Bron: Universiteit Utrecht (https://www.uu.nl/agenda/promotie-een-derde-van-anorexiapatienten-is-wilsonbekwaam)