Een gedicht van Gisele Vranckx
de nacht zal altijd deelgenoot blijven
met dichte ogen sleept hij mij mee
In een droomloze slaap
zowel de taal als de omgeving
veranderen met de kinderen mee
vergeten herinneringen
ik wil niet langer duiken in emoties
terwijl mijn verlangen hoofden in masseert
vraag ik mij af waar ik ben
nergens een lichtpunt
die mijn hart kan vervullen
totdat alles een geheel wordt
ik niet meer hoef te schuilen
(c) Gisele Vranckx