Woensdagen zijn goede dagen

Door: Ilse Groen

 

Door: Ilse Groen

 

Vandaag is het woensdag en eigenlijk vind ik dat best leuk. Woensdagen zijn goede dagen. Woensdagen hebben structuur. Woensdagen geven rust. Woensdagen zijn geel en dat is eigenlijk best wel een mooie kleur. Op woensdagen weet ik wat er komen gaat. Op woensdagen heb ik een afspraak met mijn psychiater. 

Ik speel nog even op mijn telefoon terwijl ik in de wachtkamer zit. Het is net na 14.00 als ik deur open hoor gaan en een bekend gezicht in de deuropening verschijnt. “Koffie?” vraagt hij enthousiast, terwijl ik mijn jas aan de kapstok hang. Ik knik toestemmend en neem plaats in de linker van de twee stoelen. Het is altijd de linker stoel, natuurlijk. Voorspelbaarheid, daar houd ik wel van. 

Ik ben hier al zo vaak geweest. Elke week minstens één keer, voor de afgelopen 679 dagen nu. Ik deel mijn leed hier, vertel dingen die ik altijd voor mezelf heb gehouden en dat het liefst ook nog steeds zou doen. Ik heb het over onderwerpen die nieuw voor me zijn. En over onderwerpen die ik al duizend keer heb besproken. 

Soms snap ik de wereld niet, soms weet ik gewoon niet meer hoe het leven werkt. Keer op keer legt hij het met een rustige stem aan me uit. Omdat ik soms vastloop omdat ik niet begrijp hoe de wereld in elkaar zit. Omdat ik soms denk dat ik die medicatie toch niet nodig heb. Omdat ik soms wil begrijpen wat er misgaat in mijn hoofd. Omdat ik soms mensen om me heen niet goed begrijp en daar even wat hulp bij nodig heb. 

Als ik mijn verhaal doe luistert hij. Naar de woorden die uit mijn mond komen. En de woorden die in mijn keel blijven hangen. Naar mijn verhalen over de wereld die soms zo ingewikkeld is. Over dingen die ik niet kan (be)grijpen. Hij legt me dingen uit. Op een manier die ik snap. Hij benoemt voorbeelden over hoe het misschien anders kan. Hij geeft advies, over eigenlijk best veel. 

Ik kom elke week bij hem. Ik kom hier graag. En meestal is het best gezellig ook. Na eerdere, by far slechtere ervaringen met andere hulpverleners heeft hij me laten zien dat het ook anders kan. Dat je wél een klik kan hebben met je hulpverlener, dat het wél leuk kan zijn om een afspraak te hebben. Dat je soms niet kan wachten om dingen te vertellen. We praten over mooie dingen, over lelijke dingen, over moeilijke dingen en over makkelijke dingen. We praten over alles. Behalve het weer maar over het weer praten vind ik ook onzin. 

Het is een uur later, de koffie is al lang op. We hebben gepraat en soms ook gelachen. Het is woensdag en woensdagen zijn goede dagen.

 

*****************************************

Dit is één van de tien verhalen die de jury koos uit de inzendingen van onze verhalenwedstrijd. Lees hier meer over de wedstrijd, de mening van de jury en de andere negen verhalen (https://www.ggztotaal.nl/nw-29166-7-3731926/nieuws/de_mooiste_verhalen_van_onze_lezers.html?page=1).

 

ad woensdagen ad woensdagen

Reacties
Reactie: (Friedie Huijbers)
14-9-2019, 11:10
Dit verhaal spreekt me gewoon aan! Deels herkenbaar ; blij om naar de hulpverlener te kunnen ! Gezellig dat gesprek en een sterke band voelen ! Mijn gesprekken zijn verleden tijd maar wat vond ik haar goed ! Nog rijd ik wel eens langs haar huis , gewoon om een glimp op te vangen van haar , haar man of kinderen ! Gewoon omdat het me een dankbaar gevoel geeft . Zo is ze toch nog niet helemaal uit mijn leven ! Zij weet hier dus niks van , maar dat hoeft ook niet ! Het gevoel en het vertrouwen wat ze mij gaf is voldoende ! Altijd een plek in mijn hart !