Een warm bad

Tony Konijn

Een uur lekker ontspannen in een warm bad, wie wil dit nou niet?

Je laat de badkuip vollopen met heet water, Zo heet mogelijk, want je had net over een uur, nietwaar? Voor het schuim is de keuze reuze; badbruisballen, badzout, badolie, bad muffin, bad fizzer en badzeep. ‘Met badbruisballen’, zo leest het etiket, ‘creëer je een feest in je eigen bad. Het mooie uiterlijk en de geur geven je een glimlach op je gezicht’. I kid you not! Het staat er echt! Ik laat voet één voorzichtig kennismaken met het dampende water. Oe, oe, oei. Heet, heet, heet. De tinteling kruipt langzaam in m’n onderbeen omhoog, zo heet. Voet twee gaat iets makkelijker lijkt het, of toch niet? Hot, hot, hot. Als lid en ledematen uiteindelijk aan het water gewend zijn geraakt, duik ik even met m’n hoofd onder water. Altijd onhandig zo’n manoeuvre; je moet helemaal onderuit zakken met je hielen tegen je billen. Een andere manier is er gewoon niet. Bovendien klotst er onvermijdelijk badwater uit de kuip. He verdorie, waar zijn die badbruisballen nou…

Helaas mensen, ik heb geen bad. En ik zou er niet een willen ook. Het lijkt mij dat je dan in je eigen vuil ligt, toch? En dat het schuim van die badbruisballen dat dan verbergen. En dat een uur lang! Getver! Nee, laat mij maar douchen. ’s-Zomers even kort eronder en er weer onder uit. Heerlijk verkwikkend. En ’s-winters zo niet korter want ik heb geen verwarming in de badkamer. Maar nu genoeg over al dat gebadder.

Het werkelijke warme bad waarover ik het eigenlijk wilde hebben valt moeilijk te vangen in woorden.

Het is een unieke plek, parallel aan die snelle wereld vol ego, machogedrag, onderhuidse haat en onderling wantrouwen, waar tijd geld is en waarin wij het maar druk, druk, druk hebben. Deze plek is een oase van rust en kalmte in een wereld waarin de neonreclame feller schreeuwt dan de marktkoopman. En dan de sfeer; die is er op z’n zachtst gezegd, bijzonder te noemen. Ieder heeft er zijn eigen psychische kwetsbaarheid en ieder gaat daar op zijn eigen manier mee om. Lukt dat even niet, of zit je niet goed in je vel dan kan je dat zeggen zonder je er beroerd bij te voelen. Je weet dat jouw collega’s er ook voor jou zijn. Het mooie van deze prachtige plek is dat je niet hoeft uit te leggen hoe je je voelt, want ieder van ons kent dat. Er is geen stigma. Je wordt er gehoord. Het is een beetje een thuis van huis. Het is er ongedwongen en je bent er op je gemak. Het is fijn om daar te zijn.

En dat voelt als een warm bad.

Oh…en ‘badbruisballen’ zijn er ook. Dat zijn onze ADHD-ers!