'Gelande vleugels'

Een gedicht van Gisele Vranckx

Het is niet de nacht die mij laat slapen

Noch de dag die in mij waakt

Het is niet de dood die mij opjaagt

Noch het leven wat vervaagt

Maar de tijd in deze gedachte

Heeft mij daarin sterk gemaakt

Het is niet mijn verleden

Wat mijn heden doet verbleken

Noch de toekomst die komt spreken

Het is niet de wereld in mijn hoofd

Die bepaalt waar ik verblijf

Noch het zachte en het lichte

Soms echt voelbaar in mijn lijf

Maar de taal noch onbesproken

Over wat nooit is gezegd

In die zin wat ik geloofde

Bij het niet ontdekte woord

Dat de taal die ik aanhoorde

Universeel en ongekend

Mijn gevoelens aan kon boren

Alsof ik ze had gepland

© Gisele Vranckx