Niki Stoker interviewt de mens achter de medicijnen
Mijn naam is Jeroen, 35 jaar oud, geboren en getogen in een klein dorpje in de kop van Noord Holland, nu woonachtig en werkzaam in Rotterdam. Ik ben vrijgezel.
Welke medicijnen neem je, sinds wanneer?
”Eigenlijk ben ik al mijn hele volwassen leven verslaafd aan alcohol. In mijn vroege tienerjaren begon dit zonder dat ik er erg in had. Ik pikte af en toe drank uit de voorraadkast van mijn ouders. Sinds mijn 16e drink ik min of meer elke dag.”
Heb je er baat bij?
”Mijn pubertijd was lastig. Ik kon moeilijk aansluiting vinden met leeftijdsgenoten. Ik ben altijd dromerig geweest en de harde periode die de pubertijd toch wel is maakte dat niet makkelijker. In die periode heb ik een beschermingsmechanisme gemaakt van de drank. Er is voor mij geen betere manier om gevoelsmatig te ontsnappen aan de buitenwereld, problemen, eigenlijk het echte leven.”
Zijn er bijwerkingen?
”In de afgelopen 20 jaar is mijn gezondheid steeds stapsgewijs achteruitgegaan natuurlijk. De laatste paar jaren lijkt dit in een stroomversnelling te zijn geraakt, hoewel het, gek genoeg, nog steeds niet voelt als dodelijk. Wat het uiteindelijk natuurlijk wel is. Verslaving is een progressieve en dodelijke ziekte. Ik weet echter niet beter. Dat klinkt naïef en dat is het ook maar dat is wat verslaving doet en wat verslaving betekent. Er zijn perioden dat ik in de ochtend al drink, zelfs als ik moet werken. De nawerkingen van de drank van de avond daarvoor zijn dan zo heftig, dat ik haast wel moet drinken.
Natuurlijk heeft het ook grote sociale gevolgen gehad. Er zijn best wat vrienden die ik tegenwoordig amper nog zie. Een liefdesrelatie zit er ook niet echt in zolang ik blijf drinken. In het verleden heb ik dit wel geprobeerd. Dan maakte ik mezelf wijs dat het probleem zou verdwijnen als er iets moois zou opbloeien. Of ik loog erover, probeerde het zo lang mogelijk te verbergen. Dat ging dan hooguit een maand of twee goed. Dagelijks overmatig drankgebruik kun je niet verbergen.”
Ervaar je voordelen aan het hebben van je ziekte?
”Ik ben meerdere keren opgenomen in een afkickkliniek. Gek genoeg hoorde ik daar dat het gebruik van middelen, of het nu alcohol of drugs is, echt werkt. Alleen is die werking natuurlijk steeds moeilijker te bereiken omdat iemand tolerantie opbouwt. Toch kan ik wel zeggen dat drank voor mij nog steeds een perfecte vlucht is als dat nodig is.”
Ben je het eens met de diagnose(s) die gesteld is (zijn)?
”Ja, daar twijfel ik helemaal niet aan.”
Wat doe je in het leven?
”In mijn dagelijks leven help ik als maatschappelijk werker mensen die moeite hebben hun leven geheel zelfstandig te leven. Dat kan van alles zijn: sommige mensen hebben moeite met hun financiën, anderen met verslaving of eenzaamheid en weer anderen kunnen de weg naar de arbeidsmarkt maar moeilijk vinden. Ironisch is dat wel: ik haal er veel voldoening uit om iets voor een ander te kunnen betekenen. Er zijn ook wel momenten waarop ik me realiseer dat ik waarschijnlijk niet of te weinig van mezelf hou.”
Hoe gaat je omgeving met je om?
”Mijn sociale omgeving is steeds kleiner geworden de afgelopen 10 jaar. Toen ik nog in de 20 was dronken veel vrienden dagelijks of een aantal keer per week. Dat hoort bij die leeftijd denk ik. Maar waar anderen verder zijn gegaan, zich verder zijn gaan ontwikkelen en een nieuwe levensfase ingegaan zijn, ben ik toch op een bepaalde manier achtergebleven. Van mijn familie krijg ik wel veel steun, hoewel ik lang niet altijd eerlijk ben over de ernst van het probleem. Ik wil ze niet kwetsen, hoewel ik dat misschien toch doe door ze eigenlijk voor de gek te houden. Het is geen makkelijk op te lossen probleem.”
Waaruit put jij kracht?
”Eigenlijk kan ik van heel veel dingen genieten: de natuur, films, boeken, muziek. In de kern ben ik ondanks mijn heel ernstige probleem toch gelukkig. Dat geeft me toch hoop, kracht als je wilt, voor de toekomst. Ik ben ervan overtuigd dat dit geen levenslang probleem zal zijn uiteindelijk.”
Hoe zou je leven eruit zien zonder ‘gebrek’?
”Het leven zou echt zijn. Als je eigenlijk voortdurend onder invloed bent dan beleef je de dingen dus ook vertroebeld, als je er al echt bij bent. Je mist ook veel, vergeet veel. Zonder mijn verslaving zou ik echt leven. Tegelijkertijd is dat besef ook een grote blokkade om er echt definitief iets aan te doen: eenmaal nuchter zal ik mijn verloren jaren onder ogen moeten gaan zin. Het zal denk ik moeilijk zijn om dat een plek te geven. Kan ik mezelf dan wel vergeven?”
Wat is jouw levensmotto?
”Het leven is het grootste, meest mysterieuze geschenk denkbaar.”
Waarin vind jij de zin van het bestaan?
”Ik geloof dat het leven een voortdurende les is. Maar ook dat het leven vol zit met mooie en minder mooie dingen. Soms denk ik wel eens dat de dieren, de natuur ons mensen iets duidelijk wil maken. Alsof we daarin een soort eeuwige wijsheid kunnen zien.”
Wat houdt jou staande/gaande?
”Het is algemeen bekend dat mensen met een zware verslaving bitter worden, boos op alles en iedereen. Natuurlijk zit dat ook in mij maar ik blijf toch geloven dat ik in de kern een goed mens ben. Ik heb ook nog nooit iets gewelddadigs gedaan onder invloed. Dat gebeurt toch vaak.”
Waar kan jij om lachen?
”Werkelijk om alles haha. Mensen en hoe mensen met elkaar omgaan vooral.”
Zijn er dingen die je anders gedaan had willen hebben?
”Dat vind ik eigenlijk een hele moeilijke vraag. In feite zit ik al sinds mijn tienerjaren gevangen in een dwangmatige obsessie met drank. Dat is zo bepalend dat het lastig te bedenken is wat ik anders had willen doen omdat ik dat dus helemaal niet kon. Natuurlijk had ik wel graag de omvang van mijn probleem veel eerder ingezien maar ontkenning is een sterke kracht.”
Welke wijsheid zou je anderen mee willen geven?
”Blijf altijd in de spiegel kijken. Zonder zelfreflectie kom je nergens.”
(De naam Jeroen is gefingeerd)
------------------------------------------------------------------
Wil jij ook geïnterviewd worden door Niki Stoker? Stuur dan een mail aan info@ggztotaal.nl
(Anoniem is desgewenst mogelijk).