Blue Monday

Een gedicht van Gisele Vranckx

Mijn oude jas past mij niet meer

Hij is te klein en doet me zeer

De knopen hangen half los

Ik voel me net een sloddervos

Ik wil eruit, het lukt nog niet

Gehecht aan al dat oud verdriet

Voel ik de scheuren op mijn huid

Als ik mezelf buitensluit

Mijn oude jas heeft nog wat stof

Maar voelt als een versleten slof

Vertrouwd en mooi toen ik hem kocht 

Nu staat hij wellicht op de tocht

Ik wil hem graag nog dragen

Maar zonder al die lagen

Voel ik me bloter dan ik wil

En bovendien is het te kil

Dus trek ik hem maar uit

Ik heb geen dikke huid

Maar zonder deze oude jas

Besef ik werkelijk wie ik was

Een aangepast model

Schietend uit haar vel

Ik lach en spreek mezelf toe

Waarom toch altijd dat gedoe

Ik draag toch wat ik wil 

Met nu maar één verschil

Dat ik over mijn schouders smijt

Al wat mij teveel kost aan tijd

Mijn oude jas die is niet meer

Het geeft lucht aan de sfeer

Die ik creëerde toen ik zag 

Hoe vreemd ik in de knoop nog lag

(C) Gisele Vranckx

Lees hier eerdere gedichten van Gisele Vranckx (https://www.ggztotaal.nl/tp-29166-2/gedicht)