Een gedicht van Gisele Vranckx
We voeren samen wilde stormen
In een woeste felle zee
Hand in hand waren wij daar
Jij nam mij vanzelf mee
We dronken van het zoute water
Omdat dat ons zuiveren zou
En verdroegen ook de kou
Door de warmte haast verbleekt
We dansten net als indianen
Dat wij echte krijgers waren
Niemand zou ons nog verlaten
Want wij hadden nog elkaar
We groeven gaten in de grond
Hadden duivelse gedachten
Konden echt niet langer wachten
Om op eigen benen te staan
We zouden nooit meer uit elkaar
Totdat God jou naam uitsprak
Jou in één ruk bij zich nam
Ik daardoor in stukken brak
Nooit meer dansen in het echt
Toch heb ik je niet verlaten
Ergens was het jou goed recht
Door de pijn werd jij verjagen
Iets wat mij zal blijven raken
Is jouw hart, zo mooi oprecht
Zie ons spelen in het water
Alsof jij nog bij mij bent
(C) Gisele Vranckx
In memorie voor mijn broertje Danny+
Andere gedichten van Gisele Vranckx vind je hier (https://www.ggztotaal.nl/tp-29166-2/gedicht)