De oude wilg

Een gedicht van Bert Klopman

De oude wilg                                 

 

Onder jou lik ik prikkeldraad van mijn enkels en aai de wolven die ik schuwde.

Als een Spiegel geboren uit rauwe naaktheid pluk ik vruchten in de luwte.

Terwijl een nieuwe dag zich moeizaam begint te roeren,

ontsluit de pont je contouren.

 

Verlost van duistere bedenksels in het verraad van naïeve dromen

bescherm je iedereen die de laatste trein niet heeft gehaald

Ik omarm het geluid van de logge kettingen in mijn oren

en open de ogen voor een ieder die dwaalt.

 

Met de waardigheid van een oude man in het landschap gestrand.

Vanuit de mist gerijpt leer ik je steeds beter te beminnen.

Je wuift je takken, maakt buikschuivers in het land

door de eeuwen geschilderd in prachtige zinnen.

 

Ik zie je het liefst in Caravaggio’s woeste streken.

In uiterwaarden waar gedachten vervliegen

aan oevers van de helderste beken.

Laat wind je wiegen              

 

Lees ook andere huisdichters op GGZ Totaal (https://www.ggztotaal.nl/tp-29166-2/gedicht)

-----------------------------------------------------------------------------------------

Vind je dit interessant? Misschien is een abonnement op de gratis nieuwsbrief dan iets voor jou! GGZ Totaal verschijnt tweemaal per maand en behandelt onderwerpen over alles wat met de ggz te maken heeft, onafhankelijk en niet vooringenomen.

Abonneren kan direct via het inschrijfformulier (http://www.ggztotaal.nl/pg-29166-7-89775/pagina/abonneren.html), opgeven van je mailadres is voldoende. Of kijk eerst naar de artikelen in de vorige magazines (http://www.ggztotaal.nl/pg-29166-7-89779/pagina/e-magazine.html).

                        

willow willow

Reacties
Reactie: (Guus Cruts)
29-4-2024, 15:08
Denkend aan de oevers / zie ik nu / aloude wilgen / met wortels niet zomaar geworteld / in oerhollandse eeuwigheid staan.