Doe mee aan onze jaarlijkse schrijfwedstrijd. Ben jij psycholoog, ervaringsdeskundige, SPV, psychiater, familie van, GGZ-agoog, (ex-)cliënt, politieagent, psychotherapeut? Of heb je op een andere manier te maken met de ggz? Het magazine van 9 september gaan wij vullen met bijdragen van jullie lezers van GGZ Totaal.
- Wat heb je meegemaakt in de ggz wat anderen moeten weten?
- Wat was geweldig, wat was ontroerend, wat was vreselijk?
- Waar ging je hart sneller van kloppen of waar zakte je broek helemaal van af?
Je hebt in september opnieuw de kans om dat aan de lezers van GGZ Totaal te laten weten. In het jaarlijkse themanummer ‘Ik en de ggz’ plaatsen wij de mooiste, opvallendste of ontroerendste bijdragen. Op wat voor manier je ook betrokken bent bij de ggz: schrijf ons je ervaring.
Uiterste inzenddatum is maandag 19 augustus.
Een jury onder leiding van schrijver/performer Jesse Laport (oa Dichter des Gelderlands en Stadsdichter Arnhem) zal de inzendingen beoordelen.
Spelregels:
- Je verhaal mag niet langer zijn dan 500 woorden.
- Maandag 19 augustus is de laatste dag dat je kan inzenden.
- Dat inzenden kan je doen naar column@ggztotaal.nl (mailto:column@ggztotaal.nl), liefst in een bijlage in Word.
- We zijn vooral geïnteresseerd in ervaringen en verhalen, niet zozeer in theorieën of aanklachten. Ook bijdragen die op de persoon gericht zijn, maken weinig kans.
- Een driekoppige jury beoordeelt de inzendingen. Die jury wordt nog bekendgemaakt. Over het oordeel van de jury is geen correspondentie mogelijk.
- De drie opvallendste, mooiste, ontroerendste, origineelste of indringendste inzendingen ontvangen een boekenbon van € 50,-.
- Anoniem plaatsen is mogelijk, je naam moet wel bij de redactie bekend zijn.
- Voor alle zekerheid: sommige inzenders sturen stiekem een reclameboodschap in, vermomd als verhaal. Daar prikken we meestal wel doorheen.
- Per inzender kan maximaal één verhaal worden ingezonden.
- Tip: een goede titel maakt een verhaal interessanter.
Reactie: (Charlot Eijzenga)
8-6-2024, 05:23
De open plek in het bos.
Stel je eens voor dat je naar het bos gaat.
Je parkeert je auto en je wacht nog even een kwartiertje en stapt uit.
Het bos is een bekende omgeving voor je en je voelt je er thuis.
Je loopt naar een plek in het bos waar het rustig is.
Het is afgelegen, iets van het pad af. Je moet weten van het bestaan anders kom je er niet.
Het mos is er frisgroen. Het niet zichtbaar is vanaf het pad.
Je voelt een fris briesje, die ervoor zorgt dat je even kippenvel krijgt. Maar het voelt niet vervelend.
Rustig neem je plaats op de grond tegen een oude eik. Je voelt het oude levende hout van de eik in je rug. En toch is het comfortabel.
Langzaam voel je, je ogen sluiten.
Je gedachten gaan met je op de loop. Soms prettige gedachten maar ook nare en verdrietige gedachten van vroeger komen voorbij. De nare en verdrietige gevoelens mogen er best zijn. Je bent immers in het bos op het fijne plekje.
De oude eik komt tot leven.
Hij begint tegen je te praten en stelt vragen.
Als het nodig is stelt hij je gerust. Of zegt laat je tranen maar vloeien het is oké. Ik ben er voor je?
Maar in werkelijkheid is de eik helemaal niet oud. Het is een jonge prachtige boom. Die jonge boom is vast een oude wijze ziel bedenk je, je. Het voelt alsof de boom van jou is, maar je weet donders goed dat dit niet zo is.
Maar nu is de boom even van jou.
De boom is meestal lief voor je. Hij luistert naar wat je wilt bespreken. Alles mag je er bespreken. Niemand die iets ziet of hoort op dat plekje.
Maar heel soms is de boom ineens een beetje streng. Dan is de boom even niet zo fijn meer. Maar of je wilt of niet, je luistert naar de boom. Want je weet dat het altijd goed komt. De boom heeft gelijk. Soms mag je even niet doen hoe jij het wilt.
Je weet dat je straks toch doet wat de boom van je verwacht. Met tegenzin, dat wel.
Dat is het moment dat de zon even achter een wolk verdwijnt. Het voelt kil aan. En het kippenvel van het briesje van daarstraks voelt niet meer fijn. De wolk blijft voor de zon en beweegt niet. Alsof die wolk tegen je zegt:” Ik ga toch niet weg.
Op het moment dat je doet wat de boom van je vraagt, begint de wolk weer te bewegen.
Langzaam voel je weer warme stralen van de zon op je huid.
En dan is het alsof de boom zijn takken om je heen slaat. En je een schouderklopje geeft.
En jij? Je groeit.
Had de oude boom toch weer gelijk.
Elke week, zelfde tijd, ga je naar hetzelfde plekje in het bos.
Altijd is daar de oude wijze eik.
Maar dan op een keer zie je het. Er is iets veranderd.
Het plekje is niet meer precies hetzelfde als de vorige keer. Verdorie” denk je boos”’. Er komen hier dus ook andere mensen praten met de oude wijze eik. Er zijn meer mensen die het plekje hebben gevonden.
Maar ach, dat is eigenlijk ook niet zo erg. Het zou wel heel egoïstisch zijn als je het plekje en de oude boom alleen maar voor je zelf wilt houden.
Charlot Eijzenga.
whatisyourstory