Blijk ik het gekkie te zijn

Johan Atsma spreekt met auteur Flora Willemsen over hypomaan gedrag, alcohol, depressie, de diagnose bipolariteit en gevoeligheid voor psychosen.

Of toeval bestaat? Daar kun je het met Flora Willemsen zeker over hebben. Sinds kort woont ze in Oudewater, de oudste stad in het Groene Hart van Nederland. Daar heeft ze een prachtig appartement met uitzicht over het groen. Oudewater is al een heel oude stad, bekend door de heksenwaag waar personen werden gewogen die van hekserij werden beschuldigd. De heksenwaag stond er om bekend dat je er niet abusievelijk te licht bevonden kon worden. Er is daar nooit iemand tot heks verklaard. Over heksen, psychose en spiritualiteit kunnen Flora en ik samen wel een boom opzetten. Ergens in ons gesprek komen we erop dat dergelijke begrippen samenhang met elkaar vertonen afhankelijk van welke bril je opzet.

Blijk ik het gekkie te zijn is de goed getroffen titel van haar autobiografisch relaas over gekte, hypomaan gedrag, depressie, feesten en drankgebruik als levensstijl en de diagnose bipolariteit met gevoeligheid voor psychose. Als rode draad in het bestaan van Floor Willemsen kun je stellen dat ze een aantal grote stappen heeft gezet. Soms gingen die gepaard met (dreigende) onrust en gekte. Daarover later meer.

Drive

Vanaf januari dit jaar is Floor als zzp’er begonnen met voldoende ideeën om een bedrijfsplan te kunnen schrijven. Maar ook met een drive dat alles beter moet en kan. Haar boek was af en al snel heeft Floor als zelfstandige bedacht dat ze dat alleen al vanuit zakelijk oogpunt zelf wilde gaan uitgeven. Flora Publish & Creations zag daardoor het licht. Daarmee wil Floor niet alleen andermans boeken uitgeven, maar ziet ze voor zichzelf ook een rol als professioneel ervaringsdeskundige en hulpverlener.

Mijlpaal

Alcohol speelde al die jaren een belangrijke rol en na een dreigende ontsporing kortgeleden is ze daar helemaal mee gestopt. Het gaat haar makkelijk af: “Ik ben niet zo gevoelig voor verslaving.” Opnieuw heeft ze zo een grote stap in haar leven gezet, ze is niet alleen met alcohol gestopt maar er kwam ook een einde aan haar relatie en ze verhuisde naar Oudewater. Het voelt als een mijlpaal. Het is naar volgens haar tijd om een andere weg in te slaan op basis van nieuwe inzichten. “Ik heb wel een boodschap te verkondigen”.

Tumultueus

Maar nu gaan we terug wat je gerust een tumultueus leven kunt noemen. Het begin van een jarenlange periode met uitschieters, uitglijers en intuïtieve keuzes. Inmiddels kan Floor helder en realistisch terug kijken. Dat heeft haar een boek opgeleverd en dat boek is eigenlijk nog niet af.

Rond haar negentiende jaar ontwikkelt ze een bipolaire stoornis, zo kijkt Floor daar nu op terug. Ze maakte het uit na een relatie van vier jaar en was voor het eerst een beetje doorgeschoten. Haar reactie daarop was de gang naar de kroeg. Zuipen. Dat valt niet echt op in haar toenmalige sociale omgeving, het is een soort van vlucht waarbij je je lonkende depressie overruled. Later komt ze erachter dat ze haar problemen niet van een vreemde heeft. Ook haar moeder komt er in een heel leven zoeken naar zichzelf - inclusief depressieve periodes - op latere leeftijd achter dat ze bipolair is. De angst voor die depressies was groot. Daar over spreken, emotioneert Floor nog steeds.

Omzwervingen

Het verhaal in haar boek begint in Australië. Floor is dan 25 jaar oud. Ze wil er op uit, heeft een baantje, spaart voor een ticket, neemt ontslag en gaat op stap. In Australië gaat ze hier en daar aan het werk om financiële armslag te hebben. Maar dat bevalt slecht. Ze schaft zichzelf een creditcard aan. Dat schept de mogelijkheid om op krediet te leven en een oude auto aan te schaffen waarmee ze het land doorkruist. Na de nodige omzwervingen komt ze aan in Bali. Ook daar is al jaren een gemeenschap van jongeren op avontuur.

- “Je bent niet bang”, kan ik niet laten op te merken.
- “Nee, ik heb van mijn moeder geleerd op mijn intuïtie af te gaan”.

Thriller

Flora ontmoet op Bali een groep Argentijnse jonge mannen en legt, tegen haar eigen intuïtie in, toch contact. Er komen drugs in het spel, met achteraf een vermoeden van gedrogeerd zijn daarbij, meedoen aan orgies. Dat is het begin van een episode van toenemend manisch gedrag en gekte. Ze raakt in een psychose. “Dat manische...”, zo zegt Floor, “dat hoort bij mij”. Maar nu vliegt ze geheel uit de bocht. In het boek wordt dat proces dwingend en onafwendbaar beschreven. Als een thriller. Floor raakt niet alleen haar oriëntatie op het leven kwijt, maar ook haar spullen en haar geld. Ze is inmiddels in Bangkok aangeland. Met heel veel geluk (“met een engeltje op mijn schouder”) wordt ze daar uiteindelijk op straat opgepikt door iemand van de toeristenpolitie en uiteindelijk op het vliegtuig terug naar Nederland gezet. En misschien... was het erger afgelopen als ze met die Argentijnen in de drugscene terecht was gekomen. Ze ervaart het als een geluk bij een ongeluk.

Nieuwe Messias

De onrust in het vliegtuig (“het was heel heftig”) wordt ternauwernood door een betrokken stewardess gehanteerd. Tegenwoordig is dat traumatisch genoeg om niet meer in een vliegtuig te stappen. Op Schiphol wordt ze door haar familie opgewacht. Die heeft er geen notie van dat Floor het idee heeft dood te zijn. Ze is voor haar gevoel in de hemel is terecht gekomen met haar familie om zich heen. Ze voelt zich de nieuwe Messias, maar houdt dat wijselijk voor zichzelf. Overduidelijk over haar toeren is ze wel. Dus volgt er verplichte opname en dwangmedicatie. Ook dat levert een traumatische ervaring op. Dat brengt ons al pratend tot het duivels dilemma van dwang in de zorg. Kun je wel zonder? Daar is al het nodige over geschreven en nagedacht.

- “Wat hadden ze met jou moeten doen om de dwang te vermijden?”, vraag ik haar.
- “Laten zitten en alles opschrijven wat ik zei”, antwoord Floor na enig nadenken. “Ik had best iets te vertellen, ze hadden me serieus moeten nemen.”

Platgespoten

Er volgt een periode van opname. We spreken over 2001. Ze woont bij haar ouders in Den Dolder en nog driemaal wordt Floor naar eigen zeggen platgespoten om vervolgens wakker te worden in de ambulance. Een nare ervaring die staat naast de ervaring dat ze uit haar psychose geraakt. Hoe het ook zij, die medicatie doet goed. Er wordt in die tijd geen diagnose gesteld. Men gaat er vanuit dat de psychose het resultaat is van drugsgebruik. “En ik stond daar ook niet voor open hoor” zegt Floor daarbij. “Ik had een draak van een psychiater…”

Jezusstatus

En zo ging Floor jaren door. Geen heftige uitingen van psychotisch gedrag, maar wel met de illusie van het best bewaarde geheim. “Ik had de Jezusstatus. Onder de zichtbare oppervlakte voelde ik me oppermachtig”. Die periode duurde negen jaar. Het rustiger vaarwater waarin ze terecht kwam leidde wel tot depressies. “Dan gooide ik mijn leven om... andere relatie, andere baan, andere plek...”

Herbeleving

Wanneer haar zus levensbedreigend ziek wordt, raakt Floor zo uit balans dat ze dit keer - in overleg - opnieuw wordt opgenomen. Dat is in 2010. Nu wordt er wel een diagnose gesteld en ook door haar geaccepteerd: ‘bipolariteit met neiging tot psychotisch gedrag’.
“Toen vielen er vele kwartjes op zijn plaats.” Het leidt er toe dat ze haar goed bewaarde fantasiewereld kan loslaten. Er volgt dagbehandeling en herstel in een periode van een half jaar. “Dat is best snel.” Er volgt weer een periode van relatieve kalmte, waarin Floor leert dat goede nachtrust essentieel is voor haar welbevinden. Het leven gaat door, er is een relatie, een baan en met enige regelmaat feesten en drank. Ook is er rust en de behoefte om het een en ander te gaan opschrijven. Het lukt Floor om haar herinneringen terug te brengen naar het moment, te komen tot herbeleving en dat vervolgens vastleggen. Ze voelt zich meer zichzelf.

Geloof

Al pratend komen we natuurlijk ook te spreken over haar jonge jaren. En mocht er sprake zijn van traumatische jeugdervaringen. dan zegt Floor dat ze dat kundig heeft weggezet. Opvoeding en hoe haar beide ouders in het leven staan, heeft zeker effect op haar gehad. Ze zegt: “Ik weet dat ik er een keer mee aan moet.” In ieder geval speelde geloof een rol. Moeder was niet kerkelijk maar hield zich bezig met reïncarnatie; theosofie en vrijmetselarij kon je koppelen aan opa en oma. Vader was katholiek, niet zozeer vanwege de Bijbelteksten maar vanuit het pure geloof ‘er is meer’. Voor haar moeder was Floor jarenlang steun en toeverlaat, in depressieve periodes, wanneer ze haar bed niet uit kwam, ging Floor naast haar liggen. Moeder had grootse plannen met haar, zoals Floor dat zegt. Moeder maakte een serie prachtige beelden die onder meer werden gebruikt in familieopstellingen, iets waar moeder zich actief mee bezig hield. Ook Floor denkt eraan om de beelden op die manier te gaan gebruiken ( De prachtige beelden van Marike Mensink zijn te zien op de website: www.marikemensink.nl (https://marikemensink.nl/) of via www.floracreations.eu (http://www.floracreations.eu/))

Wanneer haar beide ouders ernstig ziek worden, is dat reden genoeg om tijdelijk met alcohol en feesten te stoppen. Dat ging haar makkelijk af en zorgde voor vertrouwen. “Dus ik dacht: ik ben er.”

Van het pad af

Vervolgens komen kort na elkaar komen haar ouders te overlijden, beiden geheel op eigen wijze. Voor Floor is dat aanleiding genoeg om weer loos te gaan. “Ik kan ’t wel aan.” Zoals Floor dat zelf beschrijft: “ Vier dagen lang feestend op de Zwarte Cross en tot het gaatje! Per nacht nog geen vijf uur slaap en hotel de botel verliefd geworden, terwijl ik in een gelukkige relatie zit...” Floor neemt, verstandig als ze is, slaapmedicatie en maakt een spoedafspraak met haar psychiater. Die schrijft op zijn beurt doorslaapmedicatie (diazepam) voor. “Het moet een verstandsverbijstering geweest zijn om binnen een jaar na het overlijden van mijn ouders een weekend te gaan zuipen. Het ging allemaal zo goed. Ik was ondanks alle heftige gebeurtenissen zo stabiel gebleven. En nu ben ik in één weekend totaal van het pad af. ik ben nog net niet psychotisch maar het scheelt niet veel.”

Beweegredenen

Met alcohol is Floor gestopt en in goede nachtrust is ze inmiddels expert. Het verhuizen naar Oudewater voelt als het begin van een nieuw leven met nieuwe en grote ambities. Haar boek is aan revisie toe. Daarnaast wil ze zichzelf als ervaringsdeskundige profileren. Ze doet daarvoor een opleiding. Bovendien ziet Floor voor zichzelf een rol weggelegd als slaapspecialist, ook daarin is ze zich flink aan het verdiepen. Ook denkt ze aan het schrijven van een spannend fictieboek waarin Oudewater, de Heksenwaag en diversiteit een rol gaan spelen. Plannen zijn er dus genoeg. “Ik ben op zoek naar woorden en beweegredenen om over al die zaken te spreken. Ik hoop echt een rolmodel te worden.”

Voor meer informatie over Flora Willemsen en het boek Blijk ik het gekkie te zijn, kijk op www.floracreations.eu (http://www.floracreations.eu/).

-

Lees ook andere interviews van Johan Atsma (https://www.ggztotaal.nl/tp-29166-2/interview)

-----------------------------------------------------------------------------------------

Vind je dit interessant? Misschien is een abonnement op de gratis nieuwsbrief dan iets voor jou! GGZ Totaal verschijnt tweemaal per maand en behandelt onderwerpen over alles wat met de ggz te maken heeft, onafhankelijk en niet vooringenomen.

Abonneren kan direct via het inschrijfformulier (http://www.ggztotaal.nl/pg-29166-7-89775/pagina/abonneren.html), opgeven van je mailadres is voldoende. Of kijk eerst naar de artikelen in de vorige magazines (http://www.ggztotaal.nl/pg-29166-7-89779/pagina/e-magazine.html).