De paradox van deze GGZ Totaal: hij bestaat bij de gratie van de corona-pandemie, maar de term corona is er, op deze alinea na, niet in terug te vinden. Dat zit zo: de afgelopen maanden was alle interesse gericht op de corona-perikelen, waardoor een aantal artikelen niet de aandacht kregen die ze verdienden. Tegelijkertijd blijken wij veel niet-vakantiegangers onder onze lezers te hebben.
Eén en één is twee: lagen wij in voorgaande jaren in juli en augustus stil, dit jaar blijven we gewoon tweemaal per maand verschijnen. Daarbij plaatsen we ook een aantal artikelen voor de tweede keer: voor wie ze gemist heeft. We maken dus een inhaalslag.
Het is niet allemaal herhaling. Claire en Jeroen kregen ongeveer een jaar geleden een relatie. Claire worstelt met een depressie, een dwangstoornis en persoonlijkheidsproblematiek en is hersteld van anorexia. Jeroen is journalist en noemt zichzelf radionerd en podcastliefhebber. Ze maken van de nood een deugd en starten een podcast over psychische problemen. In ‘Mensen vertellen dat ze door onze podcast over hun eigen problemen zijn gaan praten ’ vertellen ze over het hoe en waarom van ‘Stoorzender de Podcast’.
Wel herhaling is de column van een andere Jeroen. In ‘Schreeuwend afgevoerd’ vertelt Jeroen Jongkind over een psychose die hij eerder doormaakte en de gedwongen opname die dat tot gevolg had. Het is inmiddels tien jaar geleden, maar het leest als gisteren.
Zijn psychische problemen erfelijk bepaald? Of worden ze vooral veroorzaakt door de invloed van de omgeving. Het is een oude discussie waar voorlopig nog geen definitief antwoord op zal komen. ‘Psychische problemen ontstaan veel vaker door de omgeving dan door genetische aanleg’ is de duidelijke uitkomst van onderzoek dat in het UMC Utrecht is uitgevoerd.
In ‘Ik heb het ook wel nodig gehad om een paar keer te struikelen’ vertellen Jolanda Messing en haar behandelaar, psychiater Jose Verpoort, over de persoonlijkheidsstoornis Cluster C, een vorm van persoonlijkheidsproblematiek die minder bekend is. Dat wordt deels verklaard doordat degenen die er last van hebben anderen niet tot last willen zijn. En zeggen dat je een probleem hebt, voelt al snel als lastig zijn. Ook dit artikel werd eerder - tijdens de coronacrisis - geplaatst.
Dat laatste geldt ook voor het essay dat Johan Atsma schreef over ervaringsliteratuur. Johan is onze vaste recensent van boeken over de ggz, het recenseren van ervaringsliteratuur gaat hem slechter af. Al eerder schreef hij over Tobi Vroegh, uitgever van ervaringsliteratuur. In ‘Soms is de werkelijkheid zo ongeloofwaardig dat je er aan gaat twijfelen’ probeert hij er achter te komen waarom mensen zo vaak willen opschrijven wat ze meemaken of hebben meegemaakt.
Menno Oosterhoff behoeft verder geen introductie. Samen met Hanny Damwichers zette hij de website OCDnet op, een ‘overzichtelijke en volledige website met informatie over dwangstoornissen’. We nemen het persbericht van ZonMW bijna letterlijk over, omdat we denken dat veel lezers belang bij deze website hebben.
Tot slot nog even aandacht voor onze verhalenwedstrijd: of je nou hulpverlener bent, (ex-)cliënt, familielid, of op een andere manier betrokken bij de GGZ: schrijf ons je ervaring. Je hebt tot 17 augustus de tijd.
Willem Gotink
Hoofdredacteur GGZ Totaal
